តេងស៊ាវភីង៖ ជីវិតនិរទេសនៅស្រុកស្រែ ក្នុងអំឡុងបដិវត្តន៍វប្បធម៌
នៅឆ្នាំ១៩៦៧ តេង ស៊ាវភីង
ត្រូវបានម៉ៅសេទុងដកហូតតំណែង ហើយចាប់ឃុំក្នុងផ្ទះ នៅប៉េកាំង។ តេង ស៊ាវភីង ដែលធ្លាប់ជាមនុស្សដ៏ជំនិតរបស់ម៉ៅសេទុង
បានក្លាយទៅជាគូសត្រូវខាងនយោបាយ ហើយជាជនរងគ្រោះ នៅក្នុងបដិវត្តន៍វប្បធម៌
ដែលម៉ៅសេទុងបានប្រកាសបើកធ្វើ កាលពីឆ្នាំ១៩៦៦។
ក៏ប៉ុន្តែ
ខុសពីគូសត្រូវផ្សេងទៀតរបស់ម៉ៅសេទុងនៅពេលនោះ ដែលត្រូវបណ្តេញចេញពីបក្ស
ខ្លះត្រូវជាប់គុក ហើយខ្លះទៀតត្រូវសម្លាប់ តេង ស៊ាវភីង បានទទួលនូវការអត់ឱនច្រើនពីម៉ៅសេទុង។
តេង ស៊ាវភីង និងក្រុមគ្រួសារមិនត្រូវចាត់បញ្ចូលក្នុងវណ្ណៈសត្រូវនឹងបដិវត្តន៍
នោះទេ ហើយសមាជិកភាពរបស់តេង ស៊ាវភីង នៅក្នុងបក្សកុម្មុយនិស្តក៏មិនត្រូវបានដកហូតនោះដែរ។
ទោះជាយ៉ាងណា នៅឆ្នាំ១៩៦៩ ម៉ៅសេទុងបានសម្រេចនិរទេស តេង ស៊ាវភីងឲ្យទៅនៅស្រុកស្រែ
ដើម្បីលត់ដំកែប្រែខ្លួន។
 |
| លោក តេង ស៊ាវភីង គឺជាចំណុចស៊ីបនៃការវាយប្រហាររបស់ក្រុមយុវជន "ឆ្មាំក្រហម" ក្នុងអំឡុងបដិវត្តន៍វប្បធម៌ |
ថ្ងៃទី២៦ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៦៩ តេង ស៊ាវភីង
និងភរិយា ត្រូវបានគេនាំខ្លួនចេញពីផ្ទះនៅប៉េកាំង ដឹកតាមយន្តហោះពិសេស ទៅកាន់ក្រុងណានឆាង
ក្នុងខេត្តជាំងស៊ី ទីកន្លែងដែល តេង ស៊ាវភីង ធ្លាប់ធ្វើការជាមួយម៉ៅសេទុង នៅពេលចាប់ផ្តើមចលនាតស៊ូប្រដាប់អាវុធប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាល
គួមីនតាង។
មុនពេលតេង ស៊ាវភីងចេញដំណើរ ជូ អេនឡាយ
ដែលជានាយករដ្ឋមន្រ្តី និងជារៀមច្បងធ្លាប់ធ្វើការជាមួយ តេង ស៊ាវភីង តាំងពីពេលរៀននៅស្រុកបារាំង
បានទូរស័ព្ទទៅផ្តាំផ្ញើអាជ្ញាធរដែនដីនៅជាំងស៊ីឲ្យជួយមើល ការខុសត្រូវ
រៀបចំកន្លែងរស់នៅឲ្យបានសមរម្យ និងជាពិសេស ត្រូវរក្សាសន្តិសុខឲ្យបានរឹងមាំ
ធ្វើយ៉ាងណាកុំឲ្យ តេង ស៊ាវភីង ត្រូវក្រុមយុវជន “ឆ្មាំក្រហម” ធ្វើទុក្ខបុកម្នេញ។
ទៅតាមការផ្តាំផ្ញើរបស់ជូ អេនឡាយ អាជ្ញាធរស្រុកជាំងស៊ីបានរៀបចំផ្ទះធំល្មមមួយ
នៅមិនឆ្ងាយប៉ុន្មានពីកន្លែងដែល តេង ស៊ាវភីង ត្រូវធ្វើការ។ ផ្ទះនេះមានពីរជាន់។
តេង ស៊ាវភីង និងក្រុមគ្រួសាររស់នៅជាន់ខាងលើ ចំណែកឯជាន់ខាងក្រោម គឺសម្រាប់មន្រ្តីរក្សាសន្តិសុខស្នាក់នៅប្រចាំការ។
ក៏ប៉ុន្តែ ថ្វីដ្បិតតែមានកន្លែងស្នាក់នៅសមរម្យ និងមានការរក្សាសុវត្ថិភាពបានម៉ត់ចត់
តែតេង ស៊ាវភីង ត្រូវធ្វើការទៅតាមការកំណត់របស់បក្ស គឺការងារជាកម្មករនៅរោងជាងជួសជុលត្រាក់ទ័រ។
រៀងរាល់ព្រឹក តេង ស៊ាវភីង និងភរិយា
ត្រូវដើរទៅធ្វើការនៅរោងជាង ដែលមានចម្ងាយប្រមាណជា ១គីឡូម៉ែត្រពីផ្ទះ
ហើយក្រៅពីការងារនៅរោងជាង តេង ស៊ាវភីង ត្រូវធ្វើការនៅក្នុងផ្ទះ ដូចជា
ការដាំដំណាំ បោសជូតផ្ទះ និងពុះអូស ជាដើម។ ចំណែកឯពេលទំនេរក្រៅពីនោះ
លោកចំណាយពេលអានសៀវភៅ និងស្តាប់ព័ត៌មានតាមវិទ្យុ
ព្រមទាំងគិតពិចារណាអំពីអនាគតផ្ទាល់ខ្លួន និងអនាគតរបស់ប្រទេសជាតិ។
តាមពិត ថ្វីដ្បិតតែត្រូវគេដកតំណែងអស់ ហើយនិរទេសឲ្យមករស់នៅតំបន់ដាច់ស្រយាល
តែ តេង ស៊ាវភីង នៅតែបន្តរក្សាក្តីសង្ឃឹមថា ថ្ងៃណាមួយ នឹងអាចវិលត្រឡប់មកធ្វើការវិញ។
ការណ៍ដែលម៉ៅសេទុងមិនបណ្តេញលោកចេញពីបក្សដូចជាមេដឹកនាំផ្សេងទៀត គឺជាកត្តាដ៏សំខាន់មួយ
ដែលធ្វើឲ្យ តេង ស៊ាវភីង មិនបោះបង់ក្តីសង្ឃឹម។
រយៈពេលប្រមាណជា ៤ឆ្នាំ នៅជាំងស៊ី ដែលតាមពិត
គឺជាពេលត្រូវទទួលទណ្ឌកម្ម ដើម្បីលត់ដំខ្លួន ត្រូវបាន តេង ស៊ាវភីង ប្រែក្លាយទៅជាឱកាស...
ឱកាសដកខ្លួនថយចេញពីភាពច្របូកច្របល់ខាងនយោបាយនៅប៉េកាំង, ពីការប្រជែងអំណាច, ពីការបរិហាររិះគន់គ្នា សង្ស័យគ្នា និងហែកហួរគ្នាទៅវិញទៅមក...
ឱកាសដកខ្លួនចេញពីកិច្ចការរដ្ឋប្រចាំថ្ងៃ ហើយមានពេលគិតគូរពីយុទ្ធសាស្រ្តទូលំទូលាយនិងស៊ីជម្រៅ
សម្រាប់ប្រទេសជាតិ ក្នុងរយៈពេលវែង។
គឺនៅក្នុងអំឡុងពេលរស់នៅនិរទេសនៅជាំងស៊ី
ដែលតេង ស៊ាវភីង បានកំណត់ច្បាស់ក្នុងចិត្តថា ម៉ៅសេទុង ពិតណាស់ជាប្រមុខដឹកនាំប្រកបដោយទេពកោសល្យ
និងសម្រេចបាននូវស្នាដៃដ៏ធំធេងសម្រាប់ប្រទេសជាតិ ក៏ប៉ុន្តែ យុទ្ធសាស្រ្តរបស់ម៉ៅសេទុងមានប្រសិទ្ធភាពតែនៅក្នុងអំឡុងពេលកំពុង
ធ្វើបដិវត្តន៍តែប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលនេះ បដិវត្តន៍បានបញ្ចប់ទៅហើយ ចិនត្រូវតែបើកទំព័រសករាជថ្មី
ដាក់ចេញនូវនយោបាយថ្មី ដែលស្របទៅនឹងកាលៈទេសៈបច្ចុប្បន្ន ហើយនយោបាយដែលស្របនឹងកាលៈទេសៈនៃស្រុកសន្តិភាព
គឺត្រូវផ្តោតទៅលើការរក្សាស្ថិរភាព សណ្តាប់ធ្នាប់សាធារណៈ និងជាពិសេស គឺកំណែទម្រង់សេដ្ឋកិច្ច
ដើម្បីលើកតម្កើងជីវភាពប្រជាជន និងនាំមកនូវការអភិវឌ្ឍឲ្យចិនអាចដើរទាន់ប្រទេសផ្សេងទៀត។
តេង ស៊ាវភីង ដឹងថា ចក្ខុវិស័យដែលលោកមានសម្រាប់ប្រទេសចិនក្រោយបដិវត្តន៍
គឺផ្ទុយស្រឡះពីចក្ខុវិស័យរបស់ម៉ៅសេទុង ក៏ប៉ុន្តែ តេង ស៊ាវភីង គឺជាមនុស្សមានភាពប្រាកដនិយម
ហើយដឹងច្បាស់ថា ដរាបណាម៉ៅសេទុងនៅរស់
ឆាកនយោបាយចិននឹងនៅតែស្ថិតក្រោមឥទ្ធិពល និងអំណាចរបស់ម៉ៅសេទុង។ ដូច្នេះ ដើម្បីអាចនាំមកនូវការផ្លាស់ប្តូរស្របទៅតាមចក្ខុវិស័យរបស់លោក
វិធីដ៏ល្អមិនមែនប្រឆាំងនឹងម៉ៅសេទុងនោះទេ តែគឺត្រូវធ្វើការជាមួយនឹងម៉ៅសេទុង។
តាមការពិត តេង
ស៊ាវភីងធ្លាប់បានមើលឃើញយ៉ាងច្បាស់ អំពីវិនាសកម្មនៅសហភាពសូវៀត
ដែលបង្កឡើងដោយការហែកហួរគ្នា រវាងមេដឹកនាំជំនាន់មុន និងជំនាន់ក្រោយ តាមបែប “ទឹកឡើងត្រីស្រមោច
ទឹកហោចស្រមោចស៊ីត្រី” ជាពិសេស គឺរវាងនីគីតា គ្រូឆេវ និងស្តាលីន នៅក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ៥០។
តេង ស៊ាវភីង បានកំណត់ក្នុងចិត្តថា លោកនឹងមិនដើរតាមគន្លងរបស់គ្រូឆេវដែលវាយប្រហារបន្ទោសបង្អាប់
មុខមាត់របស់ស្តាលីននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកនឹងបន្តលើកតម្កើងវីរភាពរបស់ម៉ៅសេទុងក្នុងនាមជាស្ថាបនិក
និងមេដឹកនាំដ៏ភ្លឺស្វាងនៃបដិវត្តន៍កុម្មុយនិស្តចិន ហើយដើម្បីអាចធ្វើកំណែទម្រង់សំខាន់ៗ
ដោយមិនបង្កើតឲ្យមានការប្រឈមមុខជាមួយនឹងម៉ៅសេទុងនិងអ្នកគាំទ្រ លោកនឹងខិតខំពន្យល់ពួកគេថា
កំណែទម្រង់នេះគឺសុទ្ធតែជាការធ្វើតាមគោលគំនិតដើមរបស់ម៉ៅសេទុង ដោយគ្រាន់តែសម្របទៅតាមកាលៈទេសៈជាក់ស្តែងតែប៉ុណ្ណោះ។
ក៏ប៉ុន្តែ
អ្វីៗអស់ទាំងនេះមិនអាចនឹងកើតឡើងបានទេ ប្រសិនបើលោកស្ថិតនៅក្រៅរដ្ឋាភិបាល។
ដូច្នេះ ជំហានដំបូងដ៏ចាំបាច់បំផុត គឺត្រូវតែរកវិធីធ្វើយ៉ាងណាឲ្យម៉ៅសេទុងអនុញ្ញាតឲ្យលោកវិលត្រឡប់ទៅ ធ្វើការវិញ៕
